Wydział Nauk Ekonomicznych SGGW w Warszawie

7 wyników
[1-20]

Roczniki Naukowe Ekonomii Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, 2019

Maciejczak M. Korzyści zewnętrzne prowadzenia zrównoważonych winnic w Polsce w warunkach zmian klimatu

Autor	Mariusz Maciejczak
Tytuł	Korzyści zewnętrzne prowadzenia zrównoważonych winnic w Polsce w warunkach zmian klimatu
Title	THE EXTERNAL BENEFITS OF SUSTAINABLE VINEYARDS IN POLAND UNDER THE CONDITIONS OF CLIMATE CHANGE
Słowa kluczowe	korzyści zewnętrzne, zrównoważona produkcja, winnice, zmiany klimatu
Key words	external benefits, sustainable production, vineyards, climate change
Abstrakt	Głównymi celami badań było określenie rodzajów korzyści zewnętrznych związanych z prowadzeniem winnicy zgodnie z zasadami zrównoważonej produkcji, a następnie, w oparciu o wnioski z oceny rozwoju upraw winiarskich w Polsce w warunkach zmian klimatu, zbadanie opinii konsumentów na temat ich warunkowej skłonności do zapłaty wyższej ceny za wino pochodzące z upraw generujących pozytywne efekty zewnętrzne. Stwierdzono, że uprawa winorośli odbywająca się w sposób zrównoważony cechuje się występowaniem korzyści zewnętrznych. Korzyści te wynikają z lokalnego charakteru dóbr publicznych, do których można zaliczyć przede wszystkim dany ekosystem, określany jako terroir i powiązane z nim sieciowo elementy takie jak bioróżnorodność czy krajobraz. Oddziałują one w sposób synergiczny na inne korzyści zewnętrzne o charakterze społecznym, takie jak atrakcyjność turystyczna czy dziedzictwo kulturowe. Wykazano, że uprawa winorośli z przeznaczeniem na wino i produkcja wina w Polsce dynamicznie wzrastają, a zmiany klimatu będą wpływały na dalsze potencjalne możliwości rozwoju tego sektora. Badani konsumenci wskazali, że ważne są dla nich takie atrybuty wina jak ekologiczny sposób produkcji czy praktyki odpowiadające na zmiany klimatu. W większości deklarowali oni gotowość zapłaty za nie więcej niż za cechy związane z innymi korzyściami zewnętrznymi, takimi jak bioróżnorodność czy krajobraz. Ukierunkowanie polskich winnic na produkcję generującą korzyści zewnętrzne, np. ekologiczną, pozwoli na skorzystanie z efektu sieciowego, co może przełożyć się na chęć konsumentów do zapłaty wyższej ceny za wino.
Abstract	The research aimed to determine the types of external benefits associated with running the vineyard in accordance to with the principles of sustainable production, and then, based on conclusions from the assessment of the development of vineyards growing in Poland under climate change conditions, to examine consumer opinions on their willingness to pay for wine originating from crops that generate positive externalities. It was found that the cultivation of grapes in a sustainable manner is characterized by the existence of external benefits. These benefits result from the local character of public goods, which include primarily the ecosystem described as terroir and related elements such as biodiversity and landscape. They interact in a synergistic way to other external social benefits, such as tourist attractiveness or cultural heritage. It has been shown that viticulture for wine and wine production in Poland is growing rapidly, and climate change will affect further potential development opportunities for this sector. The surveyed consumers pointed out that the wine attributes such as the organic way of production or practices responding to climate change are important for them. For the most part, they are willing to pay for it more than for features related to other external benefits, i.e. biodiversity or landscape. It is argued, that orientation of Polish vineyards to produce in a way that generates external benefits, ie. organically, will allow to take advantage of the network effect which may translate into the desire of consumers to pay a higher price for wine.
Cytowanie	Maciejczak M. (2019) Korzyści zewnętrzne prowadzenia zrównoważonych winnic w Polsce w warunkach zmian klimatu.Roczniki Naukowe Ekonomii Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, t. 106, z. 1: 97-109
HTML	wersja html
Pełny tekst	RNR_2019_n1_s97.pdf

Turystyka i Rozwój Regionalny, 2019

Nowak C. Dziedzictwo kulinarne i przyrodnicze w zarządzaniu rozwojem turystykiwiejskiej na przykładzie Norwegii

Autor	Czesław Nowak
Tytuł	Dziedzictwo kulinarne i przyrodnicze w zarządzaniu rozwojem turystykiwiejskiej na przykładzie Norwegii
Title	Culinary and natural heritage in managing the development of rural tourism using Norway as an example
Słowa kluczowe	Norwegia, turystyka wiejska, dziedzictwo kulinarne, dziedzictwo przyrodnicze
Key words	Norway, rural tourism, culinary heritage, natural heritage
Abstrakt	Norwegia jest państwem o największym na świecie ekwiwalencie subwencji dla producentów rolnych – PSE w państwach OECD. Pomimo to od lat zmniejsza się tam zatrudnienie w rolnictwie i następuje wyludnianie obszarów wiejskich. Rozwój turystyki wiejskiej przyczynia się zarówno do spowolnienia tego procesu poprzez zwiększanie dochodów wiejskich gospodarstw domowych, jak i do zachowania tradycyjnego krajobrazu, wartości ekologicznych oraz dziedzictwa kulturowego, szczególnie kulinarnego. Za zarządzanie rozwojem turystyki na poziomie krajowym odpowiedzialne są głównie Ministerstwo ds. Klimatu i Środowiska, a szczególnie Departament Dziedzictwa Kulturowego i Środowiska Kulturowego i Departament Bioróżnorodności, a także Ministerstwo Rolnictwa i Żywności1. Na poziomie lokalnym dzięki innowacyjnemu podejściu do zarządzania przedsiębiorstwa turystyczne, chcąc ograniczyć negatywne skutki dużej sezonowości w tym sektorze gospodarki, przygotowują zarówno oferty typowe dla sezonu zimowego, jak i letniego. Umożliwia to zarówno lepsze wykorzystanie takich zasobów jak baza hotelowa oraz restauracje, jak i utrzymanie poziomu zatrudnienia pracowników.
Abstract	Of the OECD countries Norway has the world’s largest Producer and Support Estimate (PSE). Despite this, employment in agriculture has been decreasing for years and the rural population is dwindling. The development of rural tourism contributes to the slowing down of this process by increasing the income of rural households, as well as preserving the traditional landscape, ecological values and cultural heritage, especially culinary heritage. The Ministry of Climate and Environment (Department of Cultural heritage and cultural environment) and the Ministry of Agriculture and Food are mainly responsible for managing the development of tourism at the national level. At the local level – thanks to an innovative approach to management – tourism enterprises, wanting to limit the negative impact of high seasonality in this sector of the economy, are engaged in the preparation of not only typical winter sport offers, such as skiing, but also of summer sports. This facilitates the better use of resources such as hotels and restaurants, and also helps to maintain employment levels.
Cytowanie	Nowak C.
HTML	wersja html
Pełny tekst	TIRR_2019_n11_s85.pdf

Zeszyty Naukowe SGGW, Polityki Europejskie, Finanse i Marketing, 2018

Anders-Morawska J., Augustyn A., Hereźniak M. Inteligentne zarządzanie dziedzictwem kulturowym w procesie budowania marek miast

Autor	Justyna Anders-Morawska, Anna Augustyn, Marta Hereźniak
Tytuł	Inteligentne zarządzanie dziedzictwem kulturowym w procesie budowania marek miast
Title	SMART APPROACH TO CULTURAL HERITAGE MANAGEMENT IN THE PROCES OF CITY BRANDING
Słowa kluczowe	zarządzanie dziedzictwem kulturowym, smart city, marka miasta
Key words	cultural heritage planning, smart city, city brand
Abstrakt	Cel: Celem artykułu jest analiza zmian w podejściu do zarządzania dziedzictwem kulturowym w procesie budowania marek miast przy zastosowaniu elementów koncepcji miasta inteligentnego. Ewolucja paradygmatu zarządzania dziedzictwem od ochrony, poprzez konserwację po planowanie wymaga od decydentów przyjęcia proaktywnej postawy wobec użytkowników miasta w procesach współdecydowania o definiowaniu i wykorzystywaniu lokalnego dziedzictwa. Wykorzystanie inteligentnych narzędzi w komunikowaniu się z użytkownikami, tworzeniu zasobów, czy dystrybucji dóbr kultury służy usprawnieniu procesów tworzenia marek miast opartych o kulturę. Metody: Wchodząc od paradygmatu planowania dziedzictwa, jako modelowego ujęcia nowoczesnej polityki kulturalnej, przeanalizowano dane wtórne dotyczące praktyk wybranych miast z zakresu zarządzania kulturą, które wpisują się w koncepcję smart city. Dokonano przeglądu dobrych praktyk w zakresie inteligentnego zarządzania dziedzictwem kulturowym pochodzących z miast zrzeszonych w sieci miast kreatywnych UNESCO, które z dziedzictwa kulturowego uczyniły idee przewodnią swoich marek. Na tym tle zaprezentowano dyskusję na temat aktualnych uwarunkowań budowania marki miasta, traktując dziedzictwo kulturowe jako jeden z jej najważniejszych komponentów. Wyniki: W opracowaniu zidentyfikowano metody i narzędzia bazujące na nowych technologiach, które są najbardziej użyteczne w obszarze zarządzania dziedzictwem kulturowym jako komponentem marki miasta. Wskazano na kluczowe znaczenie nowych technologii w brandingu miast w obszarze kultury, jako narzędzi, które pozwalają na najpełniejszą realizację idei partycypacji obywatelskiej i koprodukcji (integracja wymiarów smart living i smart people w polityce kulturalnej miast inteligentnych).
Abstract	Objective: The purpose of this article is to analyse the changes in the approach to cultural heritage management in the context of city brand building by application of smart city concepts. The evolution of the heritage management paradigms from protection, through conservation to planning, requires the city decision-makers to adopt a proactive approach toward city users in the process of local heritage planning. Application of smart tools to communicate with users, to define cultural assets, or to distribute cultural goods facilitates the process of culture-based city branding.Methods: Treating the paradigm of heritage planning as a normative model of modern cultural policy, the authors analyse secondary data regarding the cultural management activities of selected cities, focusing on the practices that stem from the smart city concept. Selected cites from the UNESCO creative cities network were taken into consideration as those whose brands are based on their cultural heritage. The policies and activities were set in the context of culture-based city branding with smart technologies seen as the vehicles for democratization and participatory character of both: city branding and heritage management. Findings: The paper identifies ‘smart’ methods and instruments, applicable and beneficial for the culture-driven city brand building. The new technologies were recognized as a key instrument of city branding in the area of cultural heritage as those that enable to the greatest extent the realization of the paradigms of citizen participation and coproduction and allow for the integration of smart living and smart people dimensions in the smart city’s cultural policy
Cytowanie	Anders-Morawska J., Augustyn A., Hereźniak M. (2018) Inteligentne zarządzanie dziedzictwem kulturowym w procesie budowania marek miast.Zeszyty Naukowe SGGW, Polityki Europejskie, Finanse i Marketing [t.], nr 20(69): 20-36
HTML	wersja html
Pełny tekst	PEFIM_2018_n69_s20.pdf

Economic Sciences for Agribusiness and Rural Economy, 2018

Powęska H. RURAL AREAS OF POLAND AS THE BENEFICIARY OF EUROPEAN UNION FUNDING 2007−2013(15) FOR CULTURAL PROJECTS

Turystyka i Rozwój Regionalny, 2017

Kozak A., Mączka D. Questing jako innowacyjny produkt turystyczny

Autor	Agnieszka Kozak, Dorota Mączka
Tytuł	Questing jako innowacyjny produkt turystyczny
Title	Questing as aninnovative tourist product
Słowa kluczowe	innowacje, questing, szlak questingowy
Key words	innovation, questing, quest trawel
Abstrakt	Questing jako forma zwiedzania oraz metoda w edukacji regionalnej został zastosowanypo raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w połowie lat 90. XX w.W Polsce questing i szlaki questingowe są rozwiązaniem stosunkowo nowym. Jest to zabawa,aktywność, atrakcja, która zjednuje sobie coraz więcej zwolenników. Dostępna jest dla wszystkich,gdyż nie wymaga sprzętu ani nakładów finansowych. W zamian dostarcza wiedzy, emocjii rozrywki. Questing sprawdza się w środowisku kulturowym i przyrodniczym, w mieście i nawsi, wszędzie tam, gdzie znajduje się coś ciekawego, nieznanego, a jednocześnie dostępnegodla poszukujących. Celem artykułu jest przedstawienie questingu jako innowacyjnego produktuturystycznego tworzonego głównie na podstawie dziedzictwa kulturowego zarówno w miastach,jak i na obszarach wiejskich.
Abstract	Questing as a form of sightseeing and method in regional education was first used in theUnited States in the mid 90 s. The questing in Poland and questing trailsare relatively new option. Thisis a fun activity, an attraction that at tractsmore and more followers. It is available to every onebecauseitdoesnot requireany equipment or financial resources. In return, it provides knowledge, excitementand entertainment. Questing works in a cultural and natural environment, in the city and in thecountryside, where there is something interesting, unknown and yetaccessible to the seekers. The aimof the article is to present questing as aninnovative tourist product, mainlybased on cultural heritage,both in cities and in ruralareas.
Cytowanie	Kozak A., Mączka D.
HTML	wersja html
Pełny tekst	TIRR_2017_n7_s49.pdf

Turystyka i Rozwój Regionalny, 2014

Gabryjończyk P. „Skansen fortyfikacji Prus Wschodnich” jako szansa rozwoju turystycznego gminy Bakałarzewo

Autor	Piotr Gabryjończyk
Tytuł	„Skansen fortyfikacji Prus Wschodnich” jako szansa rozwoju turystycznego gminy Bakałarzewo
Title	'Museum of East Prussian fortifications' as a chance of touristic development of Bakałarzewo community
Słowa kluczowe	dziedzictwo kulturowe, fortyfikacje, turystyka, rozwój lokalny, konflikt
Key words	cultural heritage, fortifications, tourism, regional development, conflict
Abstrakt	W artykule przedstawiono istotę i rolę dziedzictwa kulturowego oraz oferowane dzięki niemu możliwości rozwoju na przykładzie „Skansenu fortyfikacji Prus Wschodnich” w gminie Bakałarzewo. Na tle ogólnej charakterystyki gminy (w aspekcie fizjograficznym, demograficznym, gospodarczym i turystycznym) przedstawiono historię oraz zagospodarowanie i wykorzystanie turystyczne fortyfikacji w Bakałarzewie. Dodatkowo zaprezentowano wyniki badań dotyczących postrzegania wagi skansenu w całości lokalnego dziedzictwa kulturowego, tak przez turystów, jak i mieszkańców gminy. Całość uzupełniają spostrzeżenia i wnioski, dotyczące możliwości wykorzystania fortyfikacji dla rozwoju analizowanej jednostki terytorialnej, wraz ze wskazaniem licznych barier, skutecznie ograniczających ten proces.
Abstract	The paper is dedicated to the essence and role of cultural heritage, as well as based on it possibilities of further development on example of 'Museum of East Prussian fortifications' in Bakałarzewo community. It presents brief characteristic (physiographic, demographic, economic and touristic) of the community and history of its fortifications, as well as their modern tourist development and use. Second part of the paper concentrates on issue of importance of shelters for local cultural heritage and shows results of the research in this topic among tourists and local people. Finally, the paper presents some conclusions about possibilities of using fortifications' potential for the community's development and many significant limitations of this process.
Cytowanie	Gabryjończyk P.
HTML	wersja html
Pełny tekst	TIRR_2014_n1_s33.pdf

Roczniki Nauk Rolniczych, Seria G, 2010

Golinowska M. Aktywność mieszkańców obszarów wiejskich na przykładzie odnowy wsi i dziedzictwa kulturowego